kalame.org

sarayesade.blogfa.com

ســــــراي ســــــاده

http://www.sarayesade.blogfa.com/post-51.aspx

با كفش وارد نشويد لطفن! دو راهی در زندگی زیاد دیده ام همیشه سمت راست خیر و خوبی و خوشی است و سمت چپ ناکجا آبادی که پایانش دره ای یا آبشاری مهلک و مرگ آور است و همیشه هم آنقدر خسته بهشان می رسی که ترجیه می دهی پایین بپری، تا این که برگردی و دوباره انتخاب کنی. این بار اما،متفاوت است به قول تبلیغات نخ ما، احساسش می کنید! هیچ نمی گویی، اما صدایت را می پرستم. اگر شک داشتم که پایان این راه به کجا ختم می شود، خدایت می خواندم. خدای آرامش، زیبایی و آنچه ندانسته عشقش می نامم. افسوس می خورم که. می ایستیم. در نگ...

sarayesade.blogfa.com

ســــــراي ســــــاده

http://www.sarayesade.blogfa.com/post-54.aspx

با كفش وارد نشويد لطفن! معذور دار ما را . . . انقدر کاري به کار من نداشته باشيد، کرم نريزيد آزار نديد. آخه چند بار بايد بگم بهتون که من حساسم، زودباورم. اگر اذيتم کنيد اذيت ميشم، بدجوري هم. آخه چرا هر وقت که داره سرم. گرم ميشه به زندگي يکيتون يک حال اساسي ميده بهم . ؟ يه زماني يکي ما رو انداخت تو يه چاه گنده. حالا شما که ميخوايد تا لب چاه بياريدم بالا و بعد طناب رو ول کنيد، ننداااازيد طنابتون رو از اول. من اين پايين تو چاه به تنهايي خودم عادت کردم. به سکوتش. به اتفاقايي که توش نمي افته! او را خودت بساز!

sarayesade.blogfa.com

ســــــراي ســــــاده

http://www.sarayesade.blogfa.com/9102.aspx

با كفش وارد نشويد لطفن! معذور دار ما را . . . انقدر کاري به کار من نداشته باشيد، کرم نريزيد آزار نديد. آخه چند بار بايد بگم بهتون که من حساسم، زودباورم. اگر اذيتم کنيد اذيت ميشم، بدجوري هم. آخه چرا هر وقت که داره سرم. گرم ميشه به زندگي يکيتون يک حال اساسي ميده بهم . ؟ يه زماني يکي ما رو انداخت تو يه چاه گنده. حالا شما که ميخوايد تا لب چاه بياريدم بالا و بعد طناب رو ول کنيد، ننداااازيد طنابتون رو از اول. من اين پايين تو چاه به تنهايي خودم عادت کردم. به سکوتش. به اتفاقايي که توش نمي افته! او را خودت بساز!

sarayesade.blogfa.com

ســــــراي ســــــاده

http://www.sarayesade.blogfa.com/9104.aspx

با كفش وارد نشويد لطفن! هنوز اندر خم یک کوچه ایم. اعتقاد داشتند: وجود آدمی حجمی دارد که با غم یا شادی پر می شود. شادی اش را نمی دانم، اما می گفتند: زمانی که اندوه کسی، از حجمش بیشتر می شود، غصه سر ریز می کند و از دیدگانش خارج می شود اشک . . . آه که چقدر این تلقی زیباست. التماست می کنم از دنیای مدرن علم پزشکی و غدد ترشح اشک و تاثیر متابولیسم اندوه و این مزخرفات نگویی. این پیشرفت ها و دانسته های تهی ظاهر نگر و فیزیکی حالم را به هم می زند. به یاد داری ادبیات سوم دبیرستان را . ؟ فقط و فقط همین! حتی کمی شعور ...

sarayesade.blogfa.com

ســــــراي ســــــاده

http://www.sarayesade.blogfa.com/post-57.aspx

با كفش وارد نشويد لطفن! آخ اگه بارون بزنه. صفحه ی کهنه ی یادداشت های من. گفت دوشنبه روز میلاد منه. اما شعر تو میگه که چشم من. تو نخ ابره که بارون بزنه. آخ اگه بارون بزنه،. آخ اگه بارون بزنه! خدایش بیامرزد به قولی یکی از استاتید فرهاد را که صدایش و لحنش گاهی همه چیز زندگی می شود. این پست، سر فرصت تکمیل خواهد شد اگر خدا بخواهد. چهارشنبه پانزدهم شهریور ۱۳۹۱ توسط محمدسعيد ايپچي لر. شايد اينجا بتوني همه چيز پيدا كني نوشته هاي سياسي، طنز، اجتماعي، درد دل، داستان، نقد حتا شايد توهين! آخ اگه بارون بزنه.

sarayesade.blogfa.com

ســــــراي ســــــاده

http://www.sarayesade.blogfa.com/9305.aspx

با كفش وارد نشويد لطفن! حوصله است دیگر، گاهی که نباشد، نیست و خواهش و تمنا و التماس هم حالی اش نمی شود. تنها مرحمت می کند و به زور نوشتن گاه و بیگاه آشفته بازار فکرت، کمی رخصت می دهد تا نفسی تازه کنی. بخواهد بهانه بگیرد، می گیرد. از خرابی گوشی همراه همیشه است. می نشینی پا بر روی پا و دست بر روی کلید می اندازی به "جفنگ" گفتن و مهمل سرشتن، مگرت کمی آرامش بیاید به بار، نمی شود که هیچ، بد تر از آن اذهان خلق الله را هم سرگشته و آشفته می کنی که این ها دیگر به چه معنایند! چند نفر جان - درد گرفته اند؟ یکشنبه دوا...

sarayesade.blogfa.com

ســــــراي ســــــاده

http://www.sarayesade.blogfa.com/post-59.aspx

با كفش وارد نشويد لطفن! تا می خواهی کمی از زمین فاصله بگیری، سنگینی یکی از زنجیر های به بند کشانده ات هشدارت می دهند: کجا با این عجله؟ تو زندانی مایی و ماییم که می گوییم تا چه حد و به کدام سمت می توانی رفتن. حکایتی نغز جلوه گری می کند، بزرگ ترین درد زمانیست که نه توان نگفتن داشته باشی و نه استعداد گفتن! پس چیست این همه داد و بیداد برای موجه کردن بودن؟ چطور راضی می شوند ساعت ها و روز ها و هفته ها و ماه ها و سال ها به اثبات این بپردازند که مختارند یا مجبور؟ که یعنی من همینم که هستم! وقتی هم ازشان می پرسی خ...

sarayesade.blogfa.com

ســــــراي ســــــاده

http://www.sarayesade.blogfa.com/9003.aspx

با كفش وارد نشويد لطفن! مسافر کوچولو گشت و گشت و گشت . . . از مرد تاجر رد شد، از دانشمند دل برید، آتش افروز رو پشت سر گذاشت، دائم الخمر رو دید و رفت. رفت و رفت تا رسید به اونجایی که میخواست زمین. روی زمین، باغ گل رز یاد شاخه گلیش انداخت که تنها همدمش بود. شاخه گل، به نظرش بی ارزش اومد، آخه باغ پر بود از گل های رز حتا قشنگ تر و زیبا تر. شازده کوچولو، میخواد برگرده . . . میدونی، شبیه یه مازه. مازی با دیواره های بلند که میچرخی و میچرخی و میچرخی تا اونی رو که میخوای پیدا کنی. آخرش ولی جالبه! به نظرت یاد روزی...

sarayesade.blogfa.com

ســــــراي ســــــاده

http://www.sarayesade.blogfa.com/post-52.aspx

با كفش وارد نشويد لطفن! بودن ساکن است و سکون، پوسیدن. شب که شروع می شود، مست می شوی. نگاهت را به آسمان می دوزی و ستاره ها را می شماری. شب که شروع می شود، نگاهت اوج می گیرد می رود و می رود و می رود، به لحظاتی که هرگز مجال بودن نداشته اند. اطرافت را که تاریکی فرا می گیرد، خط اب عقدش می شوی با خیالت اندیشه هایی همیشه زنده، زیبا، زلال. ستاره ای می شناختم روزگاری نه از آن درخشان ها که هرکدام چندین و چند صاحب دارند و دلبرکان تنهایی دل های دریایند، نه! روز ها اما، هرگز نیستی! نه این که نباشی نه! نه آن که مهرت د...